Skip to main content

Finally!

Late December 2007, one saturday evening.
Post-kanyaaveekshane talking round.
"I heard that you blog", was the very first thing she told me.
"Yes, how did you know?" (Have I become so big in blogosphere? - I had wondered)
"Uncle told me."
"Oh, is it?" (Half blushing and half expecting to hear that I have a great sense of humor :D)
Nothing so filmy happened. But then we started talking about blogs, we figured out that half of the blogs that I follow are her offline friends. So much for the global village and the spherical world.

After that I asked, "What are your hobbies?"
"Reading and writing" (What! Writing??? Not blogging, but writing! That sounded like an actual writer, and not like someone who woke up one day in 2005 and started blogging - aka me)
"Hmm, you have a blog?"
"No" (Another analogy I can think of is - photographers vs Digicam-owners :) )
If my memory serves me right, I had suggested to her that she should open a blog.

Exactly 9 days after that, we were "engaged" and for the first time, I happened to read one of her write-ups. I had told her again that she should open a blog.

"Engaged" became "Married" and I went on relentlessly pestering (she can vouch for how annoying I can get when I am at my tenacious best!) Finally she has hopped on to the blogosphere. I hope she finds time to write often. Ladies and Gentlemen, may we have...okay I will cut down the drama...here is the link to her blog:
http://diyaseetharam.blogspot.com/

Now I should somehow get my dad to start blogging! This one is not so easy, I tell ya!

Comments

Diya said…
:-) How about if I try and convince him??? It would then be ohh so easy ;)
Bit Hawk said…
@Diya
That would be perfecto! :)

Popular posts from this blog

ಹೀಗೊಂದು ಹಾರರ್ ಕಥೆ

ಅದೊಂದು ಊರಾಚೆ ಇರೋ ಸ್ಮಶಾನ. ನಿರ್ಜನ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಇದ್ದುದರಿಂದಲೋ ಏನೋ ಅದರ ಬಳಿ ಯಾರೂ ಸುಳಿದಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಇದ್ದ ಕಟ್ಟುಕತೆಗಳೂ ಏನೂ ಕಮ್ಮಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಮಾವಾಸ್ಯೆಯ ರಾತ್ರಿ ಅದರ ಬಳಿ ಹಾದುಹೋದವರು ಒಂದು ವಾರದೊಳಗೆ ರಕ್ತ ಕಾರಿಕೊಂಡು ಸಾಯ್ತಾರಂತೆ, ಅಲ್ಲಿನ ಹುಣಸೆಮರಗಳಲ್ಲಿ ಹುಣಸೆಹಣ್ಣು ಬಿಡೋದು ನಿಂತು ವರ್ಷಗಳೇ ಆಗಿದೆಯಂತೆ ಹೀಗೆ...ಅದು ನಿಜವೋ ಸುಳ್ಳೋ ಅಂತ ಪರೀಕ್ಷಿಸೋ ಧೈರ್ಯ ಯಾರಿಗಿದ್ದೀತು? ಪಾಪ ಆ ಸ್ಮಶಾನಕ್ಕಾದರೂ ಅಷ್ಟೇ, ಆ ಊರಲ್ಲಿ ಸತ್ತವರನ್ನು ಹೂಳಲು ತಂದಾಗ ಮಾತ್ರ ಜನರ ದರ್ಶನದ ಭಾಗ್ಯ! ಅವನು ಹುಟ್ಟಾ ಹುಂಬ. "ನಿನ್ ಕೈಲಿ ಆಗಲ್ಲ ಬಿಡು" ಅಂತ ಅವನ ಗೆಳೆಯರು ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೋ ಏನೋ ಅವನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಆ ಆಲೋಚನೆ ಹೊಕ್ಕಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸು ಬೇರೆ, ಬಿಸಿ ರಕ್ತ. ಏನಾದರಾಗಲೀ ನೋಡೇಬಿಡೋಣ ಅಂತ ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಆ ರಾತ್ರಿ ಒಬ್ಬನೇ ಸ್ಮಶಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಆಸೆಗಿಂತ ಭಯ ದೊಡ್ಡದು, ಅದಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡದು ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲ. ನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲಿನ ಸೂರ್ಯನನ್ನು ನೋಡಿ, ಇವನು ಮುಳುಗಲು ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಅಂತ ಚಡಪಡಿಸತೊಡಗಿದ. ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯ ಸಮಯ. ಯಾರಿಗೂ ಸುಳಿವು ಕೊಡದೆ ಸ್ಮಶಾನದೆಡೆಗೆ ಹೊರಟವನ ಎದೆಯಲ್ಲಿದ್ದಿದ್ದು ಬರೀ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು. ಕೊಂಚವೂ ಭಯವಿಲ್ಲದ ಈ ಸ್ಥಿತಿ ಅಸಹಜವಾ ಅಂತ ತನಗೆ ತಾನೇ ಕೇಳಿಕೊಂಡ. ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸೋ ತಾಕತ್ತಿರುವುದು ಭ್ರಮೆಗೆ ಮಾತ್ರ. ಆಗ ಮಾತ್ರ ತಂಗಾ...

Anartha Kosha

I finished reading the delightful "Anartha Kosha" by Na Kasturi . Its a 'one of its kind' book in Kannada. Though it seems to resemble Ambrose Bierce's "Devil's Dictionary", Kasturi adds more flavors to the book - by making puns with existing words, coining new words sounding like existing words, merging two Kannada words to form a new word, merging Kannada word with an English word, twisting the proverbs etc. - to hilarious effect. Go read the full book, till then here is the list of my favorite ones from the book: ಅಕಟಕಟಾ - ನಾವು ಹೀಗೆ ರೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ತಮಿಳರು ಅಯ್ಯೋ ಅನ್ನುತ್ತಿದರು. ಅಚ್ಚಾತುರ್ಯ - ಅಚ್ಚು ಮಾಡುವಾಗಿನ ಚಾತುರ್ಯ, ಬರಹಗಾರರು ಮಾಡುವ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸುವ ಜಾಣತನ; ಮೊಳೆ ಜೋಡಿಸುವುದರಿಂದ ಹೊಸ ಭಾಷಾ ಪ್ರಯೋಗಗಳನ್ನು ರಚಿಸುವ ಚಮತ್ಕಾರ. ಅಣುಕಂಪ - ಒಂದು ಊರಲ್ಲಿ ಅಣು ಬಾಂಬು ಸಿಡಿದಾಗ ನೆರೆಯೂರುಗಳಲ್ಲಾಗುವ ಸಂತಾಪ. ಅತಿಯಾಸೆ - ನಮಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಲಾಭ ಗಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಪಡುವವರ ದುರ್ಗುಣ. ಅತ್ತೆ - ಈಕೆಗೆ ಮೀಸೆ ಬಂದರೆ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಎಂದು ಕರೆಯಬಹುದು - ಮರೆಯಲ್ಲಿ. ಅನುಕಾರಣ - ಒಂದು ಕಾರಿನ ಹಿಂದೆ ಮತ್ತೊ...

Nonsense logic of a cricket crazy nation

I am quite a cricket fan myself and I love watching and playing cricket (arguably the best left handed batsman of Kuvempunagar ;)) I don't care if it is a test match or one-day, Indo-Pak series or World Cup. I can even watch the galli cricket, as I adore the art in the game. Its the poetry in the game that appeals to me. I always considered that Indian cricket team consists of some amazing players, but we are nowhere near when it comes to a good team. We have never won convincingly for too long and we are never predictable (Its not just a problem with India, but all the sub-continent teams) Off late, India have been playing pretty badly (as bad as they are capable of) and we are seeing intense reactions from the "fans". I somehow don't understand many of the logic behind the anger of the "fans"! 1) The most stupid statement I hear very often is "Cricketers are playing badly because they are concentrating too much on advertisements". Come on, can an...